ayten'in sonu

cinayet saati'ni yad etmişken, buraya da uğramamak olmazdı. t: "ayten'i hiç ayıplamadım, o anda kim olsa ölürdü." dizesiyle nakavt eden, ümit yaşar oğuzcan'ın şahane şiiri. not: (bkz: milyon kere ayten) --- spoiler --- ayten'i markiz pastanesinde vurdular onu ben vurdum ayten kanlar içinde düştü yere bense ağlıyordum şimşek gibi loşluğunda markizin bir usturaydı ellerimde parlayan vurdum, ve baktım dağılmış yüzüne dedim; o da güzeldi bir zaman onun da gözleri vardı, dudakları vardı mermerler dile gelirdi konuşunca ya elleri her zaman duygulu, serin başım dönerdi ellerini tutunca önce bir garson gördü ikimizi sonra yabancı adamlar gördü, kadınlar gördü ayten'i hiç ayıplamadım o anda kim olsa ölürdü renkli bir balon gibi sönüverdi koluna gömleğimin kanı damladı o lekeden başka şimdi ayten'den eser kalmadı aldılar götürdüler beni bu cinayetin hesabını sordular dedim: ayten'i ben vurmadım onu markiz pastanesinde vurdular. --- spoiler ---

cinayet saati demişken tekrardan buraya bağlanıyoruz. müthiş bir çağrışım çünkü bu. "onun da gözleri vardı, dudakları vardı mermerler dile gelirdi konuşunca ya elleri her zaman duygulu, serin başım dönerdi ellerini tutunca" - (#2310909)

ayetin sonu deyu okuduğum başlık, ahanda bu da serbest çağrışım: "...bugün sizin için dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak islam'ı seçtim..." maide, 3.